Ook in Duitsland bestaat er een echte blues music scène. Singer-songwriter, producer en gitarist Kai Strauss is één van deze artiesten, die hier al jaren deel van uit maakt. Als tiener anno jaren ’80, was Strauss fan van Buddy Guy, Jimmy Rogers, Jimmie Vaughan en B.B. King. Meer dan vijftien jaar lang tourde Strauss wereldwijd als gitarist met Memo Gonzalez & The Bluescasters, ontmoette hij veel collega muzikanten (als o.a. Sugar Ray Norcia, Doug Jay, Darell Nullish, Boyd Small, Sax Gordon en Keith Dunn, die meewerkten aan zijn debuut album) en bouwde hij zijn reputatie als blues artiest op. Als gitarist van The Bluescasters maakte Strauss dan ook van 1995 tot 2010 een uiterst leerrijke periode door om dan vanaf 2010 onder zijn eigen naam te touren en sinds 2014 wist hij, ook met zijn band The Electric Blues All Stars, elk jaar één of meerdere Duitse Bluesawards in de wacht te slepen. Zijn gitaarspel en composities zijn even veelzijdig en inventief als de muziek waar hij mee opgroeide en waar hij nog steeds naar luistert. Jaren was hij dus een sideman, maar hij heeft een krachtige en unieke gitaarstijl, zoals duidelijk wordt op "Night Shift", zijn zevende release, voor het Continental Blue Heaven label, waar hij al bijna 20 jaar zijn onderkomen heeft gevonden. Het is echter niet spierballenwerk, want o.a. door de soul en r&b-invloeden is er veel afwisseling. Chicagobluesman Toronzo Cannon is op twee tracks te horen als gastgitarist en op vocals.

Na drie studioalbums brengen Kai Strauss en zijn muzikanten in 2019 een live-cd "Live in Concert" uit dat hij met zijn Electric Blues All-Stars in 2018 op meerdere locaties opnam, en horen we de passie en de authentieke benadering van Strauss en zijn muzikanten goed tot uiting komen zoals ook in de Muziekodroom in Hasselt, waar hij toen i.s.m. Move2Blues in april 2019 deze release kwam voorstellen. Op zijn 50-jarige leeftijd, bracht hij zijn zesde album uit, toepasselijk getiteld "In My Prime" (2020). Strauss is een ervaren muzikant met een kenmerkende stijl, opgegroeid vanuit het respect dat hij heeft voor zijn idolen. Je kunt hem aan niemand vastpinnen, en toch leven ze allemaal door zijn spel, traditioneel en eigentijds in één. Strauss begrijpt dat de muziek altijd een verhaal moet vertellen. En dat is ook zo weer op zijn nieuwste album dat 25 november zal verschijnen. Het grootste compliment dat je Kai Strauss en zijn band meteen kunt maken, is dat ze de blues zo eenvoudig, zo puur weet te spelen. Dat is precies waar de bandleden naar streven: de songs weliswaar een persoonlijke twist geven, maar de authenticiteit hiervan altijd voorop laten staan. Eerlijke muziek maken op een vriendelijke manier, waardoor het gevoel van de Chicago Blues wordt overgebracht, veel meer dan de technische perfectie waarmee dat gebeurt. Zijn nieuwste album is dan ook een nieuwe mijlpaal in Strauss imposante carrière, want hier horen we een muzikant die onvergetelijke muziek maakt, zeg maar dat hij een drijvende kracht is in de hedendaagse blues.

Wanneer u hem vergelijkt met anderen, dan valt het op dat hij niet enkel goed is in één of twee dingen, Kai speelt gitaar, is een goede zanger, maar is ook een begenadigd songschrijver. Hij schreef voor deze plaat zelf vele songs of samen met anderen. Zo schreef hij samen met Tommie Harris de opener "Stand Strong Together", een song die frontaal confronteert met de behoefte aan solidariteit binnen de gemeenschap in de afgelopen twee jaar van de Covid pandemie en internationale conflicten. Bij het beluisteren van de daarop volgende songs is duidelijk dat Kai's songwriting zich is blijven ontwikkelen en heeft een meer serieuze urgentie gekregen, hetgeen we ook horen in het nummer "Bad Loser", dat kan worden geïnterpreteerd als een zijdelingse uithaal naar de schuldige van de huidige staat van de Amerikaanse politiek. Strauss en zijn kompanen slagen er in om op deze nieuwe plaat, je in elf nummers helemaal terug te brengen naar de klassieke Chicago blues, zowel qua stijl als qua productie. Deze songs worden dan ook zo fraai gebracht, dat je wel een diehard bluesfundamentalist moet zijn om niet te bezwijken voor hun charme. Strauss beleeft en verwoord de blues zoals hij die zelf aanvoelt: stomende Chicagoblues in een mix van funk en soul. Blues in zijn puurste vorm, hartstochtelijk en levenskrachtig bepalen de sound van dit album. Strauss houdt alle nummers binnen een vrij strak kader, hypnotische Chicago blues zoals we dit al jaren van zijn grote invloeden kennen. Vele echo's van de grote klassieke bluesgitaristen zijn dan ook weer volop hier aanwezig, zo werpt Albert Collins een lange schaduw op "Icebound" en is Albert King ook nooit ver weg.

Naast zijn 'partners in crime' Kevin DuVernay op bas, Alex Lex op drums, en de reeds vernoemde Toronzo Cannon, wordt Strauss verder ondersteund door een strak groovende internationale groep muzikanten met creatief keyboardwerk van de Londenaar Paul Jobson en speciale gastoptredens van het Amerikaanse blues saxofoongenie Sax Gordon en de Duitse gitarist Ali Neander. Opnieuw weet Strauss samen met deze heren zijn respect voor bluestradities te verweven met elementen van zijn eigen merk funk en soul tot een opwindend hedendaags bluesgeluid, hij verstaat de kunst te boeien, zoveel is zeker. Zijn aangenaam rokerig stemgeluid, zijn perfecte blueslicks, en zijn niet aflatende liefde voor de traditionele blues doen in mij veel bewondering opwekken. Als je een fan bent van klassieke Chicago blues, is "Night Shift" niet alleen een overtuigend en erg sterke plaat, maar ook een grote aanrader. Neem de tijd en geniet van dit album en alles wat het te bieden heeft.

Tracks:
01. Stand Strong Together
02. The Future And The Past
03. I Done Got Over You
04. Bottom Of The Barrel
05. Storming In Chicago
06. Bad Loser
07. Ride With Me
08. Icebound
09. You Sure Drive A Hard Bargain
10. It Ain’t Where You Been
11. Night Shift